Wanneer hij even een drankje haalt aan de bar van het café waar we ons ontmoeten, fluistert een ander: ‘Hé, ik weet wat we gaan doen!’ Waarop zijn buurman roept: ‘We gaan zeker bowlen!’ Een glimlach en gegrinnik.
Op zijn gemak komt de organisator aangelopen, waarop wordt gezegd dat-ie wel eens mag opschieten. We gaan tenslotte nog bowlen vanavond! ‘Hoe weet jij dat?!’
In de auto smiespelen we tegen elkaar dat we wel iets spectaculairders verwacht hadden. Maar als we even later in een overvolle zaal staan, lijkt het helemaal niet meer zo saai als het klinkt. Overal bowlende, drinkende en lachende mensen. Een heel gezellige boel – die wij alleen nog maar leuker kunnen maken!
En dat blijkt ook wel, als ik de ene na de andere strike gooi. Gegil en geklap klinkt na mijn geweldige worpen. Sommigen lukt het pas na even oefenen, om ze alle tien in een keer omver te gooien. En dat terwijl een van de meiden zelfs drie extra bowlingballen mag werpen, aangezien zij drie strikes achter elkaar heeft gegooid!
Na een uurtje bowlen is het tijd voor een welverdiend steengrill diner. Verzadigd verlaten we die avond het restaurant, waarna we opnieuw de bowlingbanen passeren. Als we een stel mensen horen schreeuwen na een strike, kijken wij elkaar gedreven aan. En dan weten we precies wat ons te doen staat. Om de beurt grijpen we opnieuw naar de bowlingballen, om zo tien extra strikes aan onze buren te laten zien. Ze geloven hun ogen niet, terwijl wij alsmaar harder joelen. Blij dat we van zoiets rustigs toch nog een extreme sport kunnen maken!
