Smile!

De mens in de natuur..

Zeedieren

Een nieuw jaar betekent een nieuwe look

“Peng, peng, peng, hoorden we!” aldus de buurvrouw, nog helemaal vol schrik. “We hebben meteen 112 gebeld. Ik dacht dat er bij jullie ingebroken werd!”
Van achter ons ontbijt in Tirol horen we de spannende scène aan per telefoon. De scène die bij ons thuis heeft afgespeeld, terwijl wij nietsvermoedend sliepen.
Met de hand op de borst horen we het verhaal van de buurvrouw aan. “De politie was zo hier. Maar er waren geen dieven,” vervolgt ze. “Alle tegels in jullie woonkamer zijn gesprongen!”
Huh?! Wát?!? Mijn moeder laat haar gedachten gaan over de thermostaat. Had ze hem uitgeschakeld of niet? Pa denkt aan de vijftal tegels waar al eerder een barst in was geslopen. Had de tegelzetter zijn werk – dertien jaar geleden – soms niet voldoende uitgevoerd?
Als we die avond een hard geluid horen, kijkt iedereen in het restaurant verschikt op. Ik grap dat de tegels misschien gesprongen zijn. Zo ver van huis gaat dat inderdaad nog, lachen om de uiterst vreemde gebeurtenis die in Kerkrade heeft plaatsgevonden.
Eenmaal thuis is het een ander verhaal. Geschrokken lopen we door het huis. Het looppad is niet meer. Twee stapeltjes tegels liggen in de hoeken van de kamer.
Die avond is het zelfs een lege woonkamer. Ter voorbereiding van alles wat komen gaat, hebben we de kasten alvast leeggeruimd en afgebroken. De stoelen staan in de garage.


Terwijl pa en ma discussiëren over de kleur van de tegels die ze gaan aanschaffen, zie ik stof en puinzooi. En ach, dan nemen ze er ook maar meteen een nieuwe gangdeur bij. Ik hoor de boormachine al razen.
Slechts het bankstel en de televisie zijn er nog. En hoewel ik helemaal niet gauw snak naar een lui avondje op de bank, wil ik nu niets liever. Ik denk onze toekomstige nieuwe, sjieke tegels en deur er maar wat graag bij. Was het maar al zover!

Beter uw leven in 2009!

Wat is uw voornemen voor 2009? Stoppen met roken, minder drinken? Of minder cliché: het huis opknappen, meer tijd aan uw gezin besteden, minder hard werken?
Misschien was dat vorig jaar ook al uw voornemen. Maar is het er niet van gekomen. Word eens wakker: je moet namelijk ook iets doén om het voornemen te laten slagen!
Wat voorbereiding kan trouwens geen kwaad. Zo vertelde mijn moeder mij over haar actie tot het stoppen met roken. In september wist ze al dat ze in januari zou stoppen. En ja hoor, sinds de eerste dag van mijn geboortejaar heeft mijn moeder geen sigaret meer aangeraakt.
Volgens mij zijn mannen nuchterder in het maken van voornemens. Hoewel ma en ik denken dat je voornemens creëert om je leven te beteren, vindt pa het maar onzin. En vriendlief eveneens. Wellicht leven zij al buitengewoon goed. Geen verbetering meer nodig!
Ik denk: wie hard is, zal uiteindelijk aan zijn eigen ‘eisen’ kunnen voldoen. Maar dat zijn natuurlijk wel de woorden van een kleine perfectioniste. Bij mijn wil hoort discipline.
Twee jaar geleden stond ik met mijn champagneglas in de hand naar het vuurwerk te kijken. Voornemen: geen alcohol nuttigen. Vorig jaar deed vlak voor twaalven een waterpijp de ronde, waarvan ik liever geen gebruik maakte. Voornemen: niet roken. Allemaal gelukt!
Maar ook ik moet toegeven dat er van die dingetjes zijn die je je eeuwig blijft voornemen.
Terwijl mijn gedachten peinzen over het fenomeen voornemen, zoeken mijn handen naar mijn nagels. Ik heb het mij al zo vaak voorgenomen, er zelfs al een column aan gewijd en toch… blijven mijn nagels nog altijd veel te kort.
Zo ziet u maar weer: perfectioniste of niet, voornemens blijven zwaar om aan te voldoen. Waarschijnlijk ook in 2009.