Tja, hoe oud ben je eigenlijk? Oké, mijn geboortejaar zegt me dat ik nu 21 ben. Maar voel ik mij dat ook, gedraag ik mij ook zo en straal ik het bovendien ook uit?
Ik begon erover te denken nadat ik twee heel verschillende reacties kreeg. Stef, een goede 'ski vriend', schatte mij - net als vele anderen - een jaar of 25. Maar zijn dochter (zelf 12) dacht juist dat ik pas 17 was!
Eerlijk gezegd vat ik het allebei op als een compliment. Ik voel me het ene moment dan ook 25, klaar om zelf kindjes te krijgen. Terwijl ik het andere moment besef dat ik nog heel erg moet, maar ook wil, genieten van mijn 'jonge jaren'...
Ach ja, dan laat mij dus toch nog maar gewoon even 21 zijn.
donderdag 5 mei 2011
Nieuwe achternaam
Vorige week waren er nogal probleempjes met onze stroom en met de leverancier daarvan. Nu staat ons contract bij die leverancier op de naam van mijn vriend. Maar ík belde uiteindelijk maar liefst zo'n tien keer met allemaal verschillende medewerkers die ons zouden helpen van de problemen af te komen. En zo werd ik ineens binnen één week tijd meer dan een handvol keren aangesproken als 'mevrouw D.' En die mevrouw D. is bij dezen blij met haar nieuwe achternaam :)
... Nu alleen nog écht trouwen.
... Nu alleen nog écht trouwen.
Jarig!
Nee, ik ben niet zelf jarig.
Mijn dreadlocks zijn deze week jarig! Ze worden maar liefst 8 jaar oud!
Happy birthday to them,
Happy birthday to them... :)
Mijn dreadlocks zijn deze week jarig! Ze worden maar liefst 8 jaar oud!
Happy birthday to them,
Happy birthday to them... :)
dinsdag 3 mei 2011
Parijs...
Is het 'in herhaling vallen' als ik nu alweer ga vertellen over een heerlijk weekend in Parijs? Ja? Oké... dan héél in het kort.
Ik wil namelijk wel even kwijt dat ik weer enorm heb genoten van de fijne stad met het heerlijke eten en de bijzondere plekjes. Zo was het heel fijn om in Jardin des Plants lekkere Franse stokbroodjes met 'fromages' te eten. En het was super relaxed om langs de Seine in slaap te vallen...
Ik wil namelijk wel even kwijt dat ik weer enorm heb genoten van de fijne stad met het heerlijke eten en de bijzondere plekjes. Zo was het heel fijn om in Jardin des Plants lekkere Franse stokbroodjes met 'fromages' te eten. En het was super relaxed om langs de Seine in slaap te vallen...
woensdag 13 april 2011
Parijs, het doet iets met je
Heel eerlijk moet ik bekennen dat ik het wel leuk en mooi vond, die keren dat ik in Parijs was geweest. Maar een heel sterk ‘wauw gevoel’ had ik eigenlijk niet. De absurd dure drankjes op de terrasjes, de onvriendelijke obers, de vieze wc’s. Ik had het er niet zo op.
Maar afgelopen weekend was ik er dus weer, in Parijs. En op goed advies van vriendlief heb ik de meest toeristische plekjes zoveel mogelijk gemeden. En wat blijkt: beter kan het niet!
Samen genoten we van de rust in Quartier Latin en we wandelden door het prachtige Jardin des Plants. We aten bij restaurantjes waar vrijwel alleen Parijzenaars komen. En we kochten natuurlijk heerlijke ‘fromages’ in de Rue Mouffetard, om daar ’s avonds lekker onder het genot van een roseetje en een ‘pain’ van te smullen.
Ook aten we bij een van de beste Vietnamese restaurantjes van Parijs, dat om zeven ’s avonds opent en tien minuten later steevast vol zit. En we kochten onze ‘glaces’ (ijsjes) en crêpes natuurlijk niet daar waar we langste rijen stonden met toeristen. Want dan weet je van tevoren dat je teveel betaalt.
Ik ben zelfs nog in m’n uppie Parijs door gecrost. Van Jardin des Plants naar de Nationale Bibliotheek, naar Place des Vosges en naar de Bastille. Te voet, wel te verstaan. Ik had er natuurlijk wel een lekker tempo op. Dat leidde er vervolgens toe dat mij op een gegeven moment naar de weg werd gevraagd – hallo, ik moest zelf nota bene regelmatig zoeken!
Het resultaat mag er in ieder geval zijn. Het was een heerlijk lang weekend vol verrassingen. Ik was zelfs getuige van de opnames voor een Franse film, waar volgens mijn medegetuigen bekende acteurs bij aanwezig waren. Dat is toch vele malen beter dan een terrasje pikken op een veel te dure en toeristische plek.
Maar afgelopen weekend was ik er dus weer, in Parijs. En op goed advies van vriendlief heb ik de meest toeristische plekjes zoveel mogelijk gemeden. En wat blijkt: beter kan het niet!
Samen genoten we van de rust in Quartier Latin en we wandelden door het prachtige Jardin des Plants. We aten bij restaurantjes waar vrijwel alleen Parijzenaars komen. En we kochten natuurlijk heerlijke ‘fromages’ in de Rue Mouffetard, om daar ’s avonds lekker onder het genot van een roseetje en een ‘pain’ van te smullen.
Ook aten we bij een van de beste Vietnamese restaurantjes van Parijs, dat om zeven ’s avonds opent en tien minuten later steevast vol zit. En we kochten onze ‘glaces’ (ijsjes) en crêpes natuurlijk niet daar waar we langste rijen stonden met toeristen. Want dan weet je van tevoren dat je teveel betaalt.
Ik ben zelfs nog in m’n uppie Parijs door gecrost. Van Jardin des Plants naar de Nationale Bibliotheek, naar Place des Vosges en naar de Bastille. Te voet, wel te verstaan. Ik had er natuurlijk wel een lekker tempo op. Dat leidde er vervolgens toe dat mij op een gegeven moment naar de weg werd gevraagd – hallo, ik moest zelf nota bene regelmatig zoeken!
Het resultaat mag er in ieder geval zijn. Het was een heerlijk lang weekend vol verrassingen. Ik was zelfs getuige van de opnames voor een Franse film, waar volgens mijn medegetuigen bekende acteurs bij aanwezig waren. Dat is toch vele malen beter dan een terrasje pikken op een veel te dure en toeristische plek.
zaterdag 26 februari 2011
6 word stories
Plankenkoorts
Met mijn pumps over kinderkopjes lopen
----------------------------------------------------------
Ware liefde
Hij stofzuigt, wast, boent en schrobt
----------------------------------------------------------
Treinreis
Keiharde muziek, geschreeuw en meer gespuis
----------------------------------------------------------
dinsdag 1 februari 2011
Slaapverwekkend nieuw
Niet alleen mijn blog is toe aan een fris stukje tekst, ook ik ben wel eens toe aan iets nieuws. En dus heb ik besloten bewuster te worden van ‘het moment’. Dat klinkt heel simpel, maar dat valt nog best tegen. Ik gebruik dan ook een ware Mindfulness Training om ‘het leven interessanter en levendiger te maken’, zoals het in de handleiding staat beschreven. Op die manier zou je bovendien meer invulling aan je leven kunnen geven. Nou, wat wil ik nog meer!
Mindfulness betekent
aandacht geven
op een bepaalde manier
gericht
in het hier en nu
niet (ver)oordelend
Jon Kabat-Zinn
Gisteren heb ik voor het eerst de cd beluisterd die bij week 1 van de training hoort. En vandaag luister ik weer. Nadat ik een belletje hoor rinkelen, vertelt een rustige mannenstem dat ik op bed mag gaan liggen om even later mijn ogen dicht te doen. Dan volgt de bodyscan-oefening: “Voel iedere teen van je linkervoet”, luidt de stem. “Voel de onderkant van je voet, voel de bovenkant. Voel nu ook je hiel en voel je enkel.” Zo vervolgt de oefening naar je scheenbeen, kuit, bovenbeen. Naar de andere voet en de tenen, alle delen van het been. Het bekken. Je onderrug, buik, borst, bovenrug, nek en hals. Bij je hoofd wordt iets langer stil gestaan.
Tussen het opnoemen van ieder lichaamsdeel is het even stil. Ik voel hoe mijn aandacht steeds een beetje afdwaalt en ik iedere keer opnieuw schrik als de meneer weer verder gaat. Eigenlijk is het juist de bedoeling mijn aandacht bij mijn ademhaling te houden. Maar “alles is oké”, zegt de mannenstem. Gelukkig maar. Want dan, na het afsluitingsbelletje, val ik heerlijk in slaap…
En tja, dit moet ik dus nog wel een paar keer meer doen – liefst zonder in te slapen. Want de Mindfulness Training kost maar liefst tussen de 30 en 60 minuten per dag, ongeveer 6 dagen per week, gedurende 7 weken. Iedere week komen er nieuwe opdrachten bij. Ik mag in ieder geval hopen dat de eerstvolgende oefening minder slaapverwekkend is!
Mindfulness betekent
aandacht geven
op een bepaalde manier
gericht
in het hier en nu
niet (ver)oordelend
Jon Kabat-Zinn
Gisteren heb ik voor het eerst de cd beluisterd die bij week 1 van de training hoort. En vandaag luister ik weer. Nadat ik een belletje hoor rinkelen, vertelt een rustige mannenstem dat ik op bed mag gaan liggen om even later mijn ogen dicht te doen. Dan volgt de bodyscan-oefening: “Voel iedere teen van je linkervoet”, luidt de stem. “Voel de onderkant van je voet, voel de bovenkant. Voel nu ook je hiel en voel je enkel.” Zo vervolgt de oefening naar je scheenbeen, kuit, bovenbeen. Naar de andere voet en de tenen, alle delen van het been. Het bekken. Je onderrug, buik, borst, bovenrug, nek en hals. Bij je hoofd wordt iets langer stil gestaan.
Tussen het opnoemen van ieder lichaamsdeel is het even stil. Ik voel hoe mijn aandacht steeds een beetje afdwaalt en ik iedere keer opnieuw schrik als de meneer weer verder gaat. Eigenlijk is het juist de bedoeling mijn aandacht bij mijn ademhaling te houden. Maar “alles is oké”, zegt de mannenstem. Gelukkig maar. Want dan, na het afsluitingsbelletje, val ik heerlijk in slaap…
En tja, dit moet ik dus nog wel een paar keer meer doen – liefst zonder in te slapen. Want de Mindfulness Training kost maar liefst tussen de 30 en 60 minuten per dag, ongeveer 6 dagen per week, gedurende 7 weken. Iedere week komen er nieuwe opdrachten bij. Ik mag in ieder geval hopen dat de eerstvolgende oefening minder slaapverwekkend is!
Abonneren op:
Posts (Atom)